MAGHREBMAGAZINE

Documentairemaker Roy Dames volgde Marokkaanse hangjongeren in Rotterdam • Project lag tussentijds een half jaar stil • “Een groep van dertig jongeren keerde zich tegen mij”

Roy Dames volgde voor zijn documentaire Mocros acht jaar lang Marokkaanse hangjongeren in Delfshaven en Rotterdam-Noord.

Mocros gaat over kut-Marokkanen?
Nee, ik vind de hoofdpersonen aardig. Ik wilde een documentaire maken over Marokkaanse jongens op straat, de hangjongeren die je overal ziet. In 2002, toen ik met Mocros begon, hadden Marokkaanse jongens een slecht imago. Dat hebben ze nog steeds. Veel Marokkaanse jongens worden van school getrapt, maken problemen op straat en dreigen het criminele pad op te gaan. Kijk de statistieken er maar op na.

Hoe gaat het nu met de jongens die je gevolgd hebt?
De meeste zijn inmiddels rond de 23 jaar. Ze hebben een uitkering en af en toe een baantje. Een van de jongens heeft vanwege een akkefietje in de gevangenis gezeten. Achteraf zag hij in dat hij stom bezig was. Als je poen wilt verdienen, maar geen opleiding hebt en als enige inkomen een uitkering, is de scheidslijn tussen een normaal leven en de criminaliteit dun – dat voelde ik wel aan.

Heeft Mocros jou nieuwe inzichten opgeleverd?
In de Marokkaanse gemeenschap geldt: wat je niet ziet, is er niet. Deze Marokkaanse jongens leven in een schaamte- en zwijgcultuur, waardoor ze niet openlijk over hun problemen kunnen praten. De druk van hun omgeving is enorm: van familie, vrienden, de buurt…

Het gehele interview is hier verder te lezen.